Jestem， tęsknię， mówię （oryginalny tytuł Watashi， tzn。 Ja） jest zbiorem opowiadań wybitnej japońskiej pisarki Yūko Tsushimy （1947-2016）。 Jest ona córką legendarnego pisarza Osamu Dazaia （1909-1948）， który popełnił samobójstwo wraz z kochanką zaledwie rok po narodzinach córki。 Gdy miała trzynaście lat， na zapalenie płuc zmarł jej starszy， cierpiący na zespół Downa brat。 Przywiązanie i tęsknota za „nieobecnymi” jest jednym z głównych wątków twórczości Tsushimy， co wyraźnie odczuje czytelnik Jestem， mówię， tęsknię。 Jest to zbiór piętnastu refleksyjnych miniatur z narracją w pierwszej osobie， w których autorka wykorzystuje wątki autobiograficzne， wspomina bliskich: rodzeństwo， matkę， kolegów ze szkoły。 Czasem są to wspomnienia sprzed wielu lat， czasem zdarzenia niedawne i dopiero one przywołują do pamięci te dawniejsze。 Autorka odtwarza nastrój chwil， przywołuje obrazy postaci， które， choć same w sobie zwyczajne， w jakiś szczególny sposób utkwiły jej w pamięci， zadziałały na jej wyobraźnię。 Tematyka wszystkich opowiadań związana jest ze śmiercią。 Tsushima ukazuje umieranie i towarzyszące mu okoliczności， cierpienie po stracie i próby „odzyskania” utraconego。